குறையொன்றும் இல்லை

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா
குறையொன்றும் இல்லை கண்ணா!
குறையொன்றும் இல்லை கோவிந்தா!

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா

குறையொன்றும் இல்லை கண்ணா!

குறையொன்றும் இல்லை கோவிந்தா!

கண்ணுக்குத் தெரியாமல் நிற்கின்றாய் கண்ணா!

கண்ணுக்குத் தெரியாமல் நின்றாலும் எனக்கு

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

வேண்டியதைத் தந்திட வேங்கடேசன் நின்றிருக்க

வேண்டியது வேறில்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

மணிவண்ணா! மலையப்பா! கோவிந்தா! கோவிந்தா!!

திரையின்பின் நிற்கின்றாய் கண்ணா! கண்ணா!!

திரையின்பின் நிற்கின்றாய் கண்ணா!!

உன்னை மறையோதும் ஞானியர் மட்டுமே காண்பார்!

திரையின்பின் நிற்கின்றாய் கண்ணா!!

உன்னை மறையோதும் ஞானியர் மட்டுமே காண்பார்!

என்றாலும் குறையொன்றும் எனக்கில்லை கண்ணா!

என்றாலும் குறையொன்றும் எனக்கில்லை கண்ணா!

குன்றின்மேல் கல்லாகி நிற்கின்ற வரதா!

குன்றின்மேல் கல்லாகி நிற்கின்ற வரதா!

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

மணிவண்ணா! மலையப்பா! கோவிந்தா! கோவிந்தா!!

கலி நாளுக்கிரங்கிக் கல்லிலே இறங்கி

நிலையாகக் கோயிலில் நிற்கின்றாய் கேசவா!

கலி நாளுக்கிரங்கிக் கல்லிலே இறங்கி

நிலையாகக் கோயிலில் நிற்கின்றாய் கேசவா!

குறையொன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

யாதும் மறுக்காத மலையப்பா!

யாதும் மறுக்காத மலையப்பா! உன்மார்பில்

ஏதும் தரநிற்கும் கருணைக் கடல் அன்னை

என்றும் இருந்திட ஏதுகுறை எனக்கே

என்றும் இருந்திட ஏதுகுறை எனக்கே

ஒன்றும் குறையில்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

ஒன்றும் குறையில்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா!

மணிவண்ணா! மலையப்பா! கோவிந்தா! கோவிந்தா!!

கோவிந்தா! கோவிந்தா!! கோவிந்தா! கோவிந்தா!!

என்ன பழக்கம்க இது?

சமீபத்தில் எழுத்தாளர் என். சொக்கன் அவர்கள் எழுதிய ’பத்து ரூபாய் நோட்டு‘ சிறுகதையைப் படிக்கும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது.

அக்கதையின் காதலர்கள் பாலா-ப்ரியா. பாலாவிடம் இருக்கும் ஒரு பழக்கமான ஆன்லைன் லாட்டரி சீட்டு வாங்கும் பழக்கம் ப்ரியாவுக்குப் பிடிக்கவில்லை. அதை விட்டுவிடக்கூறி பாலாவை அவள் வலியுறுத்துகிறாள்.

பாலாவும் ப்ரியாவிடம் இதையெல்லாம் ஒரு பெரிய விஷயமாக்குகிறாயே. அந்த அளவுக்கு இது ஒன்றும் மோசமான பழக்கம் இல்லை. நான் வாங்கும் சம்பளத்தில் ஒரு சிறு துளியைத்தானே செலவு செய்கிறேன். ஏனோ இதில் எனக்கு ஓர் ஆர்வம் இருப்பதால்தான் நாளொன்றுக்கு ரூபாய் ஐம்பதுக்கு வாங்குகிறேன். கோடிக்கணக்கில் பணம் பரிசாகக் கிடைத்தால் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடுவோமா? சமயங்களில் ஓரிரு எண்களில்கூட பரிசு தவறிவிடுகிறது. பணம் பரிசாகக் கிடைக்கவேண்டும் என்பதற்காக நான் இதைத் தொடரவில்லை. ஒரு விளையாட்டு போல்தான் இதைப் பார்க்கிறேன் எனச் சமாதானம் கூறுகிறான். இதனாலேயே அந்தக் காதலர்களுக்குள் கருத்துமோதல் வருகிறது

ஒரு கட்டத்தில் பீச்சுக்குச் சென்றும்கூட இந்தக் கருத்துமோதலினால் மௌனமாகிவிடுகிறார்கள். இந்த மௌனத்தின் பாரத்தால் பாலா, பீச் மண்ணைத் தோண்டி பள்ளம் உருவாக்குகையில் ஒரு பத்து ரூபாய் நோட்டு அவன் கைக்குக் கிடைக்கிறது. அதைக் கண்ணுறும் ப்ரியா பாலாவிடம், ஆஹா, இன்னிக்குத்தான் உனக்கு அதிர்ஷ்டம் அடித்திருக்கிறது. இந்தப் பணத்தில் எனக்கு ஒரு கோன் ஐஸ்க்ரீம் வாங்கிக் கொடு என்கிறாள். ஆனால் பாலாவோ, நீயே அதிர்ஷ்டம் அடித்திருக்கிறது எனச் சொல்லிவிட்டாய். எனவே, இந்தப் பணத்தையும் சீட்டு வாங்கத்தான் செலவிடப் போகிறேன். அதுக்குப் பரிசு கிடைத்தா, நிஜமாகவே எனக்கு அதிர்ஷ்டம் இருக்குன்னு அர்த்தம். இல்லைன்னா நான் லாட்டரி சீட்டு வாங்கறதையே நிறுத்திடறேன் என்று கூறி அவன் முடிவில் உறுதியாக நிற்கிறான். அவளும் நீ எக்கேடோ கெட்டுப்போ. எனக்கு வேற பணத்துல ஐஸ்க்ரீம் வாங்கித்தா எனக்கூறி அங்கிருந்து கிளம்புகிறாள்.

மூன்று தினங்கள் கழித்து அவளுக்குப் போன் செய்யும் பாலா அவளிடம், அந்தப் பத்து ரூபாய் நோட்டு ஞாபகமிருக்கா. அதுக்கு சீட்டுகூட வாங்கப்போறேன்னு சொன்னேன்ல. அதே மாதிரியே வாங்கினேன் எனச் சொல்லி வருகையிலேயே ப்ரியா பாலாவிடம், சரி. அதுக்கு இப்போ என்ன? உனக்குப் பத்து கோடி ரூபாய் பரிசு விழுந்திருக்கா? எனக் கிண்டலாகக் கேட்கிறாள். கேட்கும் அதே சமயம், உள்ளுக்குள் அது உண்மையாக இருந்தால் இப்போதே ஐம்பது ரூபாய்க்கு சீட்டு வாங்கும் அவன் பழக்கம் பின்னர் ஐநூறு, ஐயாயிரம் என்று பைத்தியம் முற்றிவிட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயமும் நிழலாடுகிறது.

ஆனால் நல்ல வேளையாக பாலா, அந்தச் சீட்டுக்குப் பரிசு விழவில்லை. எனக்கு அதிர்ஷ்டம் அவ்வளவுதான். இனி நான் சீட்டு வாங்குவதையே விட்டுவிடப் போகிறேன் என்றுகூறி அந்தப் பழக்கத்தையே விட்டுவிடுகிறான். ப்ரியாவுக்கோ அந்தப் பத்து ரூபாய்தான் உண்மையில் அதிர்ஷ்டம் வாய்ந்த நோட்டு என்ற எண்ணம் ஏற்படுவதாகக் கதை முடிகிறது.

கதையின் அடிநாதம் என்ன என்பது இப்போது உங்களுக்கு இந்தக் கட்டுரையின் தலைப்பிலிருந்தே புரிந்திருக்கும். சரி, வாருங்கள் கட்டுரைக்குள் செல்வோம்

புகைப் பிடிப்பவர்களிடமும் மது அருந்துபவர்களிடமும் இந்தப் பழக்கத்தை உங்கள் குடும்பத்தினருக்காகவாவது விட்டுவிடக் கூடாதா என நீங்கள் உங்கள் நண்பரிடமோ உறவினரிடமோ கேட்கிறீர்கள் என வைத்துக்கொள்வோம். அதற்கு அந்த உறவினரோ நண்பரோ,

‘எனக்கும் இந்தப் பழக்கத்தை விட்டுவிட வேண்டும் என்று ஆசையாகத்தான் இருக்கிறது. நானும் முயற்சி செய்து பார்க்கவும் செய்கிறேன். ஆனாலும் இயலவில்லை’ எனப் பதிலளிக்கிறார்.

கேட்ட நமக்கோ, ‘என்ன இவர் இப்படிச் சொல்கிறார்? மன உறுதி இருந்தால் எதுவும் சாத்தியம்தானே? முயற்சித்துப் பார்க்காமல் இப்படிச் சொல்கிறார் போலும்’ என எண்ணுவோம். அனுபவப்பட்டவர்களோ அவர்கள் சொல்வது சரிதான் என்ற முடிவுக்கு வருவர். ஏனெனில், பழக்கம் அந்த அளவுக்கு வலிமை மிக்கது.

புகைப் பிடிப்பதும் மது அருந்துவதும் மட்டும்தானா பழக்கம்? ‘எனக்குக் காபி குடிக்கலேன்னா எந்தவொரு வேலையுமே ஓடாது சார்’ என்கிறவர்களும் பழக்கத்தின் பிடியில் அகப்பட்டவர்கள்தான்.

இதுபோன்று விட முடியவில்லை என்று சொல்கின்ற அனைத்துமே பழக்கத்தின் பிடிப்புக்கு அகப்பட்டவைதாம். அது நல்ல பழக்கமாக இருந்தாலும் சரி, கெட்ட பழக்கமாக இருந்தாலும் சரி. ஏனென்றால், `Habit is the Second Nature' என்ற பழமொழியே இருக்கிறதே!

ஒருவகையில் திருடர்களும் இந்தப் பழக்கத்துக்கு அடிமையானவர்கள்தாம் என்பதை ‘துப்பறிதல் நவீன முறைகள்’ என்ற நூலிலுள்ள ஒரு கட்டுரை சுவைபடத் தெரிவிக்கிறது. அந்தக் கட்டுரை கூறும் செய்திகளைப் பார்ப்போம்.

திருட்டுகள் சுலபமாக நடப்பதற்கு வசதியளிக்கக்கூடிய பல்வேறு அம்சங்களில் வாய்ப்பு என்பது மிகவும் முக்கியமானது. வாய்ப்பை உடனடியாகக் கண்டுபிடிப்பதிலும் அதை முழுவதுமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்வதிலும்தான் வாடிக்கைத் திருடன் மிகத் திறமை வாய்ந்தவன். ஆரம்பத் திருடனுக்கு சந்தர்ப்பம்தான் முதலில் கவர்ச்சியையும் வெற்றியையும் கொடுத்து அவனை நிரந்தர திருட்டுத் தொழிலுக்கு இழுத்துச்செல்கிறது. குற்றங்களைத் தடுப்பது பற்றிச் சிந்திக்கும்போது அதிலிருக்கக்கூடிய வாய்ப்புகளை, தெரிந்தோ தெரியாமலோ நாமே அளிக்கக்கூடிய வாய்ப்புகளையும் ஆராயவேண்டும். எங்கே வாய்ப்புகள் இல்லையோ அங்கே வாடிக்கைத் திருடன் புத்திசாலித்தனமாக ஒரு வாய்ப்பை உண்டுபண்ணுவான் என்பதையும் நாம் உணரவேண்டும்.

குற்றங்கள் நிகழ்வதை ஆராயும்போது சிலவகைக் குற்றங்களில் ருசிகரமான காலத்தையொட்டிய தன்மை ஒன்றிருப்பதைப் பார்க்கிறோம். பொருளாதார நெருக்கடி, விலைவாசி ஏற்றம், வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் ஆகியவைகள் மிகுதிப்பட்டுள்ள காலங்களில் குற்றங்கள் அதிகப்படியாக நடப்பது பொதுப்படையான அளவில் பார்க்கிறபோது உண்மையாக இருக்கும். ஆனால் குறுகிய அளவிலும் நடைமுறையிலும் பார்க்கிறபோது அடிக்கடி கிடைக்கக்கூடிய வாய்ப்புகளையொட்டியே அத்தகைய சந்தர்ப்பங்களில் நடக்கக்கூடிய குற்றங்களும் அடிக்கடி நிகழ்கின்றன என்பது தெளிவாகும்.

பழக்கத்தையொட்டியும் சில குறிப்பிட்ட வகைத் திருட்டுகள் நடைபெறுகின்றன. ‘பழக்கம் கொடிதன்றோ பாறையிலும் கோழி கிண்டும்‘ என்பது பழமொழி. மனிதப்பிறவியே பழக்கத்துக்கு அடிமைதான். திருடர்களும் மனிதர்கள்தானே! அவர்கள் மட்டும் விதிவிலக்காகிவிட முடியுமா? உடலமைப்பு அல்லது மனோநிலையை ஒட்டியே பழக்கம் ஏற்படுகிறது. பழக்கமே குறிப்பிட்ட சில முறைகளைக் கையாண்டு குறிப்பிட்ட சிலவகைக் குற்றங்களை மட்டுமே செய்ய திருடனைத் தூண்டுகிறது. உதாரணமாக ஜேப்படித் திருடன் ஜேப்படித் திருட்டுகளை மட்டுமே செய்கிறான். ஏனென்றால், அதில் அவனுக்கிருக்கும் பழக்கமும் பயிற்சியும், சாமர்த்தியமாகவும் வெற்றிகரமாகவும் திருடுவதற்கு அவனுக்கு நம்பிக்கையூட்டுகின்றன. வீடு புகுந்து திருடுவதை அவன் விரும்புவதில்லை. அதற்கேற்ற பழக்கமும் பயிற்சியும் அவனுக்கு இல்லை என்பதால் அதை அவன் அறவே வெறுக்கிறான். மேலும் ஒவ்வொரு திருடனுக்கும் அச்சம் வெவ்வேறு அளவில் இருக்கிறது. எத்தகைய அபாயங்களைச் சுலபத்தில் அவனால் தாண்டிவிட முடியுமோ அந்த வகைக் குற்றங்களையே அவன் செய்யத் துணிவான். எதிர்பாராமல் நிகழக்கூடிய சாதகமான சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை சில சமயம் சிலரைக் குறிப்பிட்ட ரகத் திருட்டுகளில் மட்டுமே ஈடுபடச் செய்வதும் உண்டு. உதாரணமாக, ஒரு திருடனிடம் திருட்டுச் சைக்கிள்களை மட்டுமே விலைக்கு எடுத்துக்கொள்ளக்கூடிய பாதுகாவலான திருட்டுச் சாமான் வியாபாரி ஒருவன் கிடைத்துவிடுகிறான் என்றால், அந்தத் திருடன் பழக்கமான சைக்கிள் திருடனாகி விடுகிறான்.

பூட்டிக்கிடக்கும் வீடுகளிலுள்ள பூட்டுகளை உடைத்து அந்தப் பூட்டுகளை மட்டுமே திருடும் திருடன், பங்களாக்களைச் சுற்றியுள்ள வேலிக் கம்பிகளை மட்டுமே திருடும் திருடன், கிறித்துவக் கல்லறைகள், கோரிகளிலிருந்து சலவைக் கற்களையும், முனிசிபல் சாக்கடைகளின் திறப்புகளில் உள்ள இரும்பு மூடிகளையும், தெரு தண்ணீர்க்குழாய்களில் உள்ள பித்தளை அடைப்பான்கள் மற்றும் நட்டுகளையும், தெருவிளக்கு கம்பத்திலுள்ள பல்புகள், பங்களாக்களிலுள்ள பித்தளை பெயர்ப்பலகைகளையுமே வழக்கமாகத் திருடும் திருடர்கள் அனைவருமே பழக்கங்களுக்கு அடிமையாகிவிட்ட தன்மையினர்தாம். இவர்கள் பிடிக்கப்பட்டு தண்டனை அளிக்கப்பட்ட பிறகும்கூட, இந்தப் பழக்கத்தின் கொடுமை அவர்களைப் பிடித்து ஆட்டிவைக்கிறது என்பதுதான் இதில் மிகவும் விசித்திரமாக இருக்கிறது. பழக்கத்தின் ஆற்றல் விசித்திரமானது. அடிமைப்படுத்திவிடும் வலிமை மிக்கது.

ஆகவே, திருடர்களை உருவாக்குவதில் சம்பந்தப்பட்டிருக்கும் இந்தப் ‘பழக்கம்’ என்ற அம்சம், குற்றங்களைக் கண்டுபிடிப்பதில் போலீஸாருக்கு மிகவும் பயனளிக்கக்கூடிய அடிப்படையான விஷயமாக இருக்கிறது. குற்றங்களைக் கண்டுபிடிப்பது என்ற பிரச்னையில் இரண்டு பிரதான முறைகள் இருக்கின்றன.

ஒன்று - குற்றவாளிகளைப் பொறுத்து எழுவது.

அடுத்ததோ நிகழ்ந்த குற்றத்தின் வகையை ஒட்டி எழுவது.

குறிப்பிட்ட குற்றவாளி எந்த வகைக் குற்றங்கள் புரிவதில் பழக்கப்பட்டவன் என்பதைக் கொண்டு துப்பு துலக்குவது முதல் முறை.

இரண்டாவதிலோ, நிகழ்ந்த ஒரு குற்றம் குற்றங்களின் பல்வேறு வகைகளில் எந்த ரகத்தைச் சேர்ந்தது என்று ஒப்புநோக்கிக் கண்டறிந்து, பிறகு தெரிந்த திருடர்களை வைத்துக்கொண்டு அந்த வகைக் குற்றம் புரியும் பழக்கமுடைய எந்தத் திருடனின் திருட்டுமுறையோடு இது பொருந்துகிறது எனக் கண்டறியப்படுகிறது.

இப்போது இந்தக் கட்டுரையைப் படித்துமுடிக்கும் நீங்கள்,

‘இந்தப் பாழாய்ப்போன பழக்கம் மட்டும் திருடர்களைப் பிடிக்கவில்லை என்றால், அவர்களும் நல்லவர்களாக வாழலாமோ’ என்று அவர்கள் சார்பாக நீங்கள் யோசிக்கத் தலைப்பட்டாலும் ஆச்சரியமில்லை. ஆச்சரியப்படுவதோடு நின்றுவிடாமல் அவர்களை மீண்டும் அத்தொழிலுக்கே செல்லவிடாமல் தடுக்கும் வழிமுறைகளையும் மேற்கொண்டீர்களானால் சமூகத்துக்குச் செய்யும் பெருந்தொண்டாகவும் அது திகழும்.

ஒன்பது ரூபாய் நோட்டு படம் வந்து கொஞ்ச நாள்கூட ஆகலை. அதுக்குள்ள பத்து ரூபாய் நோட்டுன்னு ஒரு கதை வந்திருக்குன்றீங்க. என்ன பழக்கம்க இது என என்னைக் கேட்டால் நான் என்ன சொல்வேன்?

விடுங்க, எல்லாம் பழக்கதோஷம்தான்!