தை அமாவாசை 18/01/2007.
அமாவாசையை பெளர்ணமியாக்கிய அபிராமசுந்தரி...
சிவபெருமான் வீரச்செயல் புரிந்த இடங்களை `வீரட்டானங்கள்` என்றழைப்பர். சிவபக்தியில் சிறந்து விளங்கிய மார்க்கண்டேயர் மிருகண்டு முனிவரின் புதல்வர். பதினாறு வயதில் மார்க்கண்டேயருக்கு மரணம் என்பது பிரமன் விதித்த விதி. இதையறிந்த மார்க்கண்டேயர் இறையருள் பெற 108 தலங்களுக்குச் சென்று வழிபட்டார். 108-வது தலமாக திருக்கடவூர் சென்று அமிர்தகடேஸ்வரரை தஞ்சமடைந்து மஹாம்ருத்யுஞ்ஜய ஸ்தோத்ரத்தால் அவரை வழிபட, இறைவன் ம்ருத்யுவாகிய யமன் வரும் வேளையில் காலனைத் தன் காலால் சம்ஹாரம் செய்து, வீரச்செயல் புரிந்து மார்க்கண்டேயரைக் காப்பாற்றியருளினார். இது இறைவன் தன் பக்தரான மார்க்கண்டேயருக்காகச் செய்த திருவிளையாடல்.
திருக்கடவூர் இறைவனின் திருவிளையாடல் இவ்விதம் ஒருபுறமெனில், திருக்கடவூர் இறைவியாகிய அபிராமியின் அருள் விளையாடலோ அதியற்புதமான விளையாடல். தன்னையே, தான் வேறு தன் பக்தன் வேறல்ல என்று உலகுக்கு உணர்த்தத் திருவுள்ளம் கொண்டாள் அன்னை. தன் திருவுருவத்தையே எண்ணியெண்ணி தவத்திலிருந்த தன் பக்தனின் வாயிலாக இதைப் புலப்படுத்த எண்ணினாள். சரபோஜி மன்னர் ஒரு தை அமாவாசையன்று இத்திருக்கோயிலுக்கு வந்தார். நிஷ்டையிலிருந்த அப்பக்தரை நோக்கி ‘இன்று என்ன திதி?` என்று கேட்டார். அன்னையின் முழுநிலவு போன்ற திருமுகத்தையே மனக்கண்ணால் கண்டுகொண்டிருந்த அவர், தை அமாவாசையைப் பௌர்ணமி திதி என்று சொல்லிவிட்டார்.
தன் தாடங்கத்தை நிலவாக்கி வானவீதியில் தவழவிட்டு பக்தனின் வாய்மொழி மெய்மொழியே என மெய்ப்பித்து பக்தனை அபிராமிபட்டராக்கினாள் அன்னை.
மேற்கூறிய திருவிளையாடல்களைக் கவனிக்கும்போது பக்தியையும் மீறி இரு கேள்விகள் எழும். அவை:
1. இறைவன் வகுத்த விதியை இறைவனே மீறலாமா?
2. பக்தனை வெளிக்காட்ட வேண்டிய அவசியம்தான் என்ன?
நிரபராதியொருவன் சந்தர்ப்பச் சூழ்நிலையால் குற்றவாளியாகக் கருதப்பட்டு அவனுக்குத் தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப்படுகிறது. தூக்குத் தண்டனைக்காக காத்திருக்கும் அவன், ஜனாதிபதிக்குத் தன் உண்மை நிலைகளை விளக்கி மேல்முறையீடு செய்கிறான். அந்த மேல் முறையீட்டில் ஏதோ ஓர் உண்மை அவர் கண்ணைத் திறந்து மறு விசாரணைக்கு உத்தரவிட்டு, அந்த விசாரணையின் போக்கு ஒருவிதத்தில் அவன் குற்றமற்றவன்
என்பதை நிரூபித்து, அவனைத் தூக்கு தண்டணையிலிருந்து விடுவிக்கச் சொல்லித் தீர்ப்பாகிறது. மனிதனுக்கு ஜனாதிபதி இறைவன் எனில், பக்தனுக்கு ஜனாதிபதியாகத் திகழ்பவன் சாட்சாத் அந்த இறைவனேதான்.
சட்டத்தைப் படைத்தவன் மனிதன். சட்டத்திருத்தங்களைப் படைத்தவனும் மனிதன். அந்தச் சட்டத்தையே கையில் எடுப்பவனும் மனிதன். மனிதனைப் படைத்தவன் இறைவன்; அந்த மனிதனின் விதியை நிர்ணயிப்பவனும் இறைவன்; அந்த விதியையே மாற்றுபவன் - அதாவது கையில் எடுப்பவன் - இறைவன் என்று கொண்டால் முதல் கேள்வி முனகிக்கொண்டு ஓடிவிடும்.
அடுத்து இரண்டாவது கேள்விக்கு வருவோம்.
பித்தம் தலைக்கேறினால் பைத்தியம் பிடிக்குமென்பர். ஒருவர் சினிமாமீது அதீத நாட்டம் கொண்டிருந்தால் அவரைச் ‘சினிமாப் பைத்தியம்’ என்கிறோம். இசையின்மீது பித்து அதிகமானால் ‘இசைப் பைத்தியம்’ என்பர். அதுவே புத்தகத்தின்மீது பித்து அதிகமாயிருந்தால் ‘புத்தகப் பைத்தியம்’ என்பர். அதாவது ஒன்றின் மீது பைத்தியம் என்பது அளவு கடந்த அன்பு, ஆர்வம் இருப்பதைத் தெளிவாக எடுத்துக் காட்டுகிறது. ‘உள்ளே அன்பிலாது வெளியே அன்பு காட்டுகிறேன் பேர்வழி’ என்று நடிப்பவர்களால் உண்மை அன்பைô புரிந்துகொள்ள இயலாது. பட்டருக்கோ அபிராமிப் பைத்தியம்.
அந்த உண்மை அன்பை மற்றவர்களுக்கு எடுத்துக்காட்டவே அம்பிகையின் இவ்விளையாடல்.
இனி திருக்கோயிலுக்கு வருவோம்.
பாடல்பெற்ற சோழநாட்டு ஸ்தலங்கள் 190-ல் 63 காவேரிக்கு வடகரையிலும், 127 தென்கரையிலும் அமைந்துள்ளன. தென்கரையிலுள்ள ஸ்தலங்களில் ஒன்றுதான் திருக்கடவூர் எனப்பெறும் திருக்கடையூர். மயிலாடுதுறையிலிருந்து 22 கி.மீ. தூரத்திலும், பொறையாறிலிருந்து 8 கி.மீ. தூரத்திலும் உள்ள இந்த ஸ்தலம் - மூவர் பாடல்பெற்ற ஸ்தலங்கள் 44-ல் ஒன்றாக விளங்குகிறது.
63 நாயன்மார்களில் காரிநாயனார் மற்றும் குங்கிலியக் கலய நாயனார் இருவரும் வாழ்ந்து தொண்டு செய்து முக்தி அடைந்த ஸ்தலம். மேலும் சைவ சித்தாந்த சாஸ்திரங்கள் பதினான்கில் இரண்டாவதாகப் போற்றப்படும் ‘திருக்களிற்றுப் படியாரை’ இயற்றிய உய்ய வந்த தேவராயனார் அவதரித்த ஸ்தலமும் கூட.
இறைவன் - அமிர்தகடேஸ்வரர், அமிர்தலிங்கேஸ்வரர்
இறைவி - அபிராமி
தலமரம் - வில்வம்
தீர்த்தம் - அமிர்த தீர்த்தம்.
மேற்குப் பார்த்த சந்நிதிகளில் இக்கோயிலும் ஒன்று. மேற்குப் பார்த்த சந்நிதியின் சிறப்பு அஞ்ஞானம் விலகி ஞானம் கிடைக்குமாம்.
திருக்கடையூர் சென்று வழிபடுகையில் திருக்கடவூர் மயானம் சென்று வருதலும சிறப்பு. திருக்கடையூருக்கு நேர் கிழக்கேயுள்ளது இம்மயானம்.
மயிலாடுதுறை வேப்பஞ்சேரி நகரப் பேருந்து இவ்வழியாகச் செல்கிறது.
திருக்கடையூர் மயானத்தினருகிலுள்ள கோவிலின்
இறைவன் - பிரமபுரீசுவரன்
இறைவி - மலர்க்குழல் மின்னம்மை அம்மலக்குஜ நாயகி
தீர்த்தம் - காசி தீர்த்தம்.
இக்கோவிலும் மூவர் பாடல் பெற்ற ஸ்தலம்தான்.
இக்கோவிலுக்கு ராஜகோபுரம் கிடையாது. கொடிமரம் கிடையாது. உள் கோபுரம் மூன்று நிலைகளையுடையது. பங்குனி, அசுவினி நாளில் பஞ்ச மூர்த்திகள் புறப்பாடு நடைபெறுகிறது. சஷ்டி விழா சிறப்பாக நடைபெறுகிறது. அம்பாள் கோவில் எதிரில் உள்ளது.
இனி அபிராமி கோவிலுக்கு வருவோம்.
கோபுரவாசல் வழியே நுழைந்து நேராகச் சென்றால் வெளிப் பிரகாரத்தில் கொடிமரம் காணப்படுகிறது. அதையும் தாண்டி உள்ளே நேராகச் சென்றால் அமிர்தகடேஸ்வரரைக் காணலாம். அமிர்தகடேஸ்வரரைக் காணும் மகாமண்டபத்தின் வடக்குப்புறத்தில் சிற்ப வேலைப்பாட்டுடன் கூடிய அழகிய சபையில், காலசங்காரக் கடவுள் எமனை நித்திரகானுக்கிரகம் பண்ணின தோற்றத்தில் தெற்கு முகமாக எழுந்தருளியுள்ளார். இடது
பக்கத்தில் பாலாம்பிகை திருமகள், கலைமகளாகிய சேடியருடன் விளங்குகின்றாள். கால சங்காரக் கடவுளுக்கு எதிரில் வடக்குமுகமாக எமன் (உற்சவமூர்த்தி) எருமையூர்தியுடன் இறையருளை நாடிய வண்ணமாகக் காணப்படுகின்றார். இக்கால சங்கார மூர்த்திக்கு ஆண்டில் பதினோரு முறை அபிஷேகம் நடக்கிறது. சித்திரைத் திருநாளில் ஆறாம் திருநாளன்றுதான் இச்சங்கார மூர்த்தி வீதியுலாவிற்கு எழுந்தருளுவார்.
அமிர்த தீர்த்தத்தில் பங்குனி சுக்கிலபட்ச அசுவினியில் சுவாமி தீர்த்தங் கொடுத்தருளுவார். அன்றுதான் எல்லோரும் அத்தீர்த்தத்தில் மூழ்குவார்கள்.
அபிராமி சந்நிதி வெளிப்பிரகாரம் செல்லும் வழியில் வலப்பக்கத்தில் அமைந்துள்ளது. அம்மனுக்கு எதிரிலும் கொடிமரம் அமைந்துள்ளது.
இனி தை அமாவாசையை பௌர்ணமியாக்கிய அபிராமியின் அருள்திறனை வியந்து அபிராமி பட்டர் பாடிய அபிராமி அந்தாதியைச் சற்று காண்போம்.
அந்தாதியாவது நூலின் ஒவ்வொரு பாடலிலும் இறுதியில் உள்ள எழுத்து, அசை, சொல், சீர், அடி ஆகிய இவற்றுள் யாதேனும் ஒன்று அதற்கு அடுத்த பாடலின் முதலாக வரும்படி அமைத்துப் பாடி, இறுதிப் பாடலின் முடிவும் முதற்பாடலின் தொடக்கமும் ஒன்றாக இணையும்படி மண்டலத்து மாலை போலத் தொடுத்துப் பாடப்பெறும் ஒருவகைச் சிற்றியலக்கியமாகும். உதாரணமாக இந்த அபிராமி அந்தாதியில் 100-வது பாடலானது ‘குழையைத் தழுவிய’ என்று ஆரம்பித்து ‘நெஞ்சில் எப்போதும் உதிக்கின்றவே’ என முடிகிறது. அபிராமி அந்தாதியின் முதல் பாடலோ ‘உதிக்கின்ற’ என ஆரம்பிக்கிறது.
முதல் பாடலைப் பார்ப்போம்.
உதிக்கின்ற செங்கதிர் உச்சித் திலகம் உணர்வுடையோர்
மதிக்கின்ற மாணிக்கம் மாதுளம் போது மலர்க்கமலை
துதிக்கின்ற மின்கொடி மென்கடிக் குங்கும தோயமென்ன
விதிக்கின்ற மேனி அபிராமி என்றன் விழுத்துணையே.
உச்சித் திலகம் என்பது புருவ மத்தியைக் குறிக்கும். யோகநெறியில் புருவமத்தியை ‘ஆக்கினை’ என்று சொல்வது வழக்கு. ஐம்புலன்களை கட்டுக்குக் கொண்டுவரும் மையம் ‘ஆக்கினை’. சாதாரணமாக திலகம், குங்குமம் இட்டுக்கொள்ளும் இடம் இந்தப் புருவ மத்தியில்தான். ஒன்றைக் குறித்து யோசிக்கும்போதுகூட விரலால் புருவமத்தியைத் தொட்டுக்கொண்டுதான் யோசிக்கிறோம். இதனையே உணர்வுடையோர் மதிக்கின்ற மாணிக்கம் என்கிறார். ‘உதிக்கின்ற செங்கதிர்’ என்பது சூரியனின் செங்கதிர்களைக் குறிப்பது போல் தோன்றினாலும் - சூரியனின் கதிர்கள் எல்லாவுயிர்களையும் காப்பது போல், இறைவன் எல்லா உயிர்களிலும் உள்ளிருந்து இயக்குகிறான் என்பதை விளக்கவே ‘உதிக்கின்ற செங்கதிர் உச்சித் திலகம்’ என்றார். அதாவது புருவமத்தியில் தோன்றி நம்மை இயக்குகிறாள் என்பது மறைபொருள். இதனை உணர்ந்தவர்கள் இறையை மாணிக்கமாக மதிக்கின்றனர்.
எனவே, எனக்கு விழுத்துணையாக அபிராமியைக் கொண்டேன் என்கிறார். அபிராமிபட்டர். அடுத்து ஒரு பாடல்:
கொள்ளேன் மனத்தில்நின் கோலம் அல்லா(து) அன்பர் கூட்டந்தன்னை
விள்ளேன் பரசம யம்விரும் பேன்வியன் மூவுலகக்(கு)
உள்ளே அனைத்தினுக் கும்புறம்பே உள்ளத் தேவிளைந்த
கள்ளே களிக்கும் களியே அளியஎன் கண்மணியே
'உன்கோலத்தைத் தவிர மனத்தில் வேறெதையும் நினைக்க மாட்டேன்; அத்தன்மையே எனக்கு அருளுவாய்' என அபிராமியிடம் வேண்டுகிறார்.
உள்ளத்தில் எழும் சஞ்சலங்கள் சலனங்களுக்கெல்லாம் காரணம் வெளியில் பார்ப்பதால் ஏற்படும் மயக்கங்களே என்பதை ‘உள்ளே அனைத்தினுக்கும் புறம்பே உள்ளத்தே விளைந்த கள்ளே’ என்ற வரிகள் விளக்குகின்றன. மாயை அகலவேண்டுமெனில் அவளையே தவம் செயயவேண்டுமென
சின்னஞ்சிறிய மருங்கினில் சாத்திய செய்ய பட்டும்
பென்னம் பெரிய முலையும் முத் தாரமும் பிச்சிமொய்த்த
கன்னங் கரிய குழலும் கண் மூன்றும் கருத்தில் வைத்துத்
தன்னஞ் தனியிருப் பார்க்கிது போலும் தவமில்லையே
என மேற்கூறிய பாடலின் வாயிலாகக் கூறுபவர், அவள் அழகை -
அழகுக்(கு) ஒருவரும் ஒவ்வாத வல்லி அருமறைகள்
பழகிச் சிவந்த பதாம்புயத் தாள்பனி மாமதியின்
குழவித் திருமுடிக் கோமள யாமளைக் கொம்பிருக்க
இழவுற்று நின்றநெஞ் சேயிரங் கேல் உனக்(கு) என் குறையே
என்று வர்ணிக்கும் அதே சமயம், நான் அவள் நினைவிலேயே அவ்விதம் சொன்னேன். காக்கவேண்டிய அவளே கண்ணை மூடிக்கொண்டிருக்க, நான் உன்னிடம் என்ன சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது என தன் அகத்தையே குறை கூறிக்கொள்பவர் பலவாறாக அவள் நாமங்களைப் பாடுவார். அவள் கண் திறந்தால் நடக்காதது எதுவும் இல்லை என்பதை 78-வது பாடலில்,
விழியின் கொழுங்கடையும்
துப்பும் நிலவும் எழுதிவைத் தேன்என் துணைவிழிக்கே.
என்று அவளது கடைக்கண் பெருமையைக் கூறி, 79-வது பாடலில் ‘விழிக்கே அருளுண்டு’ என்ற பாடலைத் தொடர்ந்து முடிக்க அன்னை அபிராமி தன் மகன் அபிராமிபட்டருக்காக நிலவை வானில் தவழவிட்டாள். அதன் பின்னர் அந்தாதியைத் தொடர்ந்து பாடி முடித்தார் பட்டர்.
அவளையே தவம் செய்த அபிராமிபட்டருக்கு அவள் அருள்மழை பொழிந்தாள். நாமும் தவம் செய்து அவள் அருளைப் பெறலாம்.
