சம்சாரி ரமணர்...

சென்னை புத்தகக் கண்காட்சியின் போது வாங்கிய ரமண மணத்தை இப்போதுதான் எடுத்து வாசிக்கத் தொடங்கினேன். நூலாசிரியர் ரா.கணபதி. அதில் முதல் அத்தியாயத்தையே அதிர்ச்சி அத்தியாயமாகத்தான் ஆரம்பிக்கிறார் ரா.கணபதி.

குஞ்சு ஸ்வாமிக்கு அதிசயமாகவும், அந்த அதிசயத்திலேயே அதிர்ச்சியாகவும்கூட இருந்தது என ஆரம்பிக்கிறது அத்தியாயம். குஞ்சு ஸ்வாமிகள் ரமண மகரிஷியின் அணுக்கத் தொண்டர்களுள் ஒருவர்.

மலையாள அன்பர் ஒருவர் ஸ்ரீரமணரின் சரிதத்தை அவர் தாய்மொழியில் எழுதி, அதைப் பதிப்பாளருக்கு அனுப்பும் முன்பாக ரமணருக்கு அந்தக் கைப்பிரதியை அனுப்பியிருந்தார். அதை ரமணரே மேற்பார்த்து பதிப்பிக்க அனுப்பி வைக்குமாறு வேண்டுகோள் வேறு வைத்திருந்தார்.

மலையாளத்திலும் பாண்டித்யம் பெற்றிருந்த ரமண மகரிஷி, அந்தக் கைப்பிரதியைப் படித்துப் பார்த்து அங்கங்கே முற்றுப் புள்ளி, முக்கால் புள்ளி, அரைப் புள்ளி, கால் புள்ளி என அவை சரிவர இல்லாத இடங்களிலெல்லாம் சரியாக்கித் திருத்தியிருந்தார். எழுத்துப் பிழைகளையும் திருத்தியிருந்தார். ஆனால், மூல விஷயத்தில் மட்டும் கை வைக்கவே இல்லை. அதில் தப்பும் தவறுமாக ஏராள தகவல்கள் இருந்தன. அவற்றில் ஒரு மாற்றம் கூடச் செய்யவில்லை.

வேலை முடிந்தவுடன் கையெழுத்துப் பிரதியைக் குஞ்சு ஸ்வாமியிடம் தந்து, அதைப் பதிப்பாளருக்கு தபாலில் சேர்ப்பிக்கும்படி கூறினார். குஞ்சு ஸ்வாமிகளின் தாய்மொழி மலையாளம். தமது தாய்மொழியில் தமது மாதாவும பிதாவும் குருவுமான பகவானின் திவ்ய சரித்திரம் வருகிறதே என்பதில் குதூகலம் அடைந்து, அஞ்சல் செய்வதற்கு முன்பாக அந்தக் கைப்பிரதியைப் படிக்க ஆரம்பித்தார்.

நாம் ஆரம்பத்தில் கண்ட அதிசய அதிர்ச்சி, மேற்கண்ட கைப்பிரதியைப் படிக்க ஆரம்பித்ததில்தான். அந்தச் சரித்திரத்தில் வெளியாகியிருந்த தகவல்கள் அத்தனையுமே அபத்தமும் அனர்த்தமுமாக இருந்தன. உதாரணத்துக்கு ஒன்றேயொன்று போதும். ரமணர் குடும்ப வாழ்வு நடத்திய பின்னரே துறவியானதாக அந்த நூலாசிரியர் எழுதியிருந்தார்.

இப்படிப்பட்ட ஓர் அபத்தப் புத்தகம் தமது பகவானைப் பற்றி வருவதா எனத் துணுக்குற்ற குஞ்சு ஸ்வாமிகளுக்கு இதை எப்படி பகவான் அங்கீகரித்தார் என எண்ணுகையில் அதிசயமும் அதிர்ச்சியும் ஒருசேர ஏற்பட்டது. பகவானிடம் சென்றவர், ‘பகவானே, இதையா புஸ்தகம் போடுவது? விஷயமெல்லாம் ஒரே பொய்யாக இருக்கிறதே’ கலவரத்துடன் கேட்டார்.

ரமணரோ கேலியாகச் சிரித்தவாறே, ‘பெரிய வேதாந்தி, பொய் நிஜம் கண்டுண்டார்’ என அவரையே கேலி செய்ய, குஞ்சு ஸ்வாமியும் உடனே உண்மை வேதாந்தி போலவே அதைப் பதிப்பாளருக்கும் அனுப்பிவிட்டார்.

‘நிஜம்’ என்றால் ‘ஸத்யம்’ என்று தமிழில் கொள்கிற அர்த்தத்தில் ரமணர் கூறினார். ‘நிஜம்’ என்றால் ‘தனதேயான’ என்பதே நேர்ப்பொருள்.

வேதாந்திகளுக்கு, தனதேயான அந்த தான் என்னும் ஆத்மா ஒன்றுதான் ஸத்யம். மீதமெல்லாம், ஆத்மாவுக்கு அந்நியமாக மீதம் என்று ஒன்று இருப்பதுபோல எண்ணுவதெல்லாம் பொய்தான். இதை ஆத்ம-அநாத்ம விவேகம் என்பார்கள்.

பதிப்பாளருக்கு அந்தக் கைப்பிரதியை அனுப்பியபின்னர் குஞ்சு ஸ்வாமிகளுக்கு நிம்மதியே இல்லை. ‘உம்முடைய புஸ்தகம் திரும்பி வந்துவிட்டது, ஓய்’ என ரமணர், அச்சு வாகனம் ஏறாத அந்தக் கைப்பிரதியைப் பற்றிக் கூறியபோதுதான் குஞ்சு ஸ்வாமிகள் நிம்மதியானார்.

பதிப்பாளர்கள் சரித்திரத்தின் தகவல்கள் பொய்யாக இருப்பதைத் தெரிந்து அதைத் திருப்பி அனுப்பவில்லை. பதிப்பிக்க வசதி இல்லை என்பதாலேயே திருப்பி அனுப்பியிருந்தார்கள். இது அதைவிட கூடுதல் சுவாரஸ்மாக இருக்கிறதல்லவா.

-சைதை முரளி