விடு தலை..?

சுதந்திரம் என்பது என்ன?

சுதந்திரம் என்பது தான்தோன்றித்தனமாகத் திரிவதா அல்லது கட்டுப்பாடுகளுக்குள் கட்டுண்டு கிடப்பதா?

'சுதந்திரம்' என்ற பேச்சை எடுத்தாலே நமக்கெல்லாம் பொதுவாகத் தோன்றுவது ஒரு விடுதலை உணர்வே. விடுதலை உணர்வு என்று கூறும்போதே சிறைபட்டுக் கிடக்கும் உணர்வும் நமக்குள் இருப்பதை அது மறைமுகமாக உணர்த்துகிறது.

நமக்குள்ளேயே ஏன் நாம் சிறைப்பட்டிருக்க வேண்டும்? இதற்குக் காரணம் என்ன என்று எப்போதாவது யோசித்திருப்போமா? இப்போது யோசிப்போம்.

மீண்டும் 'சுதந்திரம்' என்பது என்ன என்ற கேள்விக்கே வருவோம்.

'உன்னை அறிந்தால், நீ உன்னை அறிந்தால்
இந்த உலகத்தில் போராடலாம்.
நிலை உயர்ந்தாலும், தாழ்ந்தாலும்
தலை வணங்காமல் நீ வாழலாம்!'

- என்ற பாடலை நாம் அனைவருமே கேட்டிருப்போம். அந்தப் பாடல் சுதந்திரம் என்றால் என்ன என்பதை அழகுற உணர்த்தி நிற்கிறது.

'உன்னையே நீ அறிவாய்!' என்ற அந்த வாழ்வியல் வாசகத்தில்தான் உனது சுதந்திரமே, உனது உண்மை வாழ்வே அடங்கியுள்ளது என்பதை அந்தப் பாடல் வலியுறுத்துகிறது. உனது நிறை - குறைகளை நீ அறிந்துகொள்ளும்போதுதான் பிறரது நிறைகுறைகளும் உன்னைப் பெரிதாகப் பாதிக்காதவண்ணம் நீ சுதந்திரமாகப் பீடுநடை போட முடியும்.

ஆக சுதந்திரம் என்பது தன்னை உணர்தல். தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளுதல் என்பது இப்போது உங்களுக்கே புரிந்திருக்கும். இப்போது தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்வதற்காக எவ்விதமான சாதக, பாதக செயல்களையும் செய்யலாமா என்ற கேள்வி எழுவதும் தவிர்க்க இயலாத ஒன்று.

இதற்கு பிளேட்டோ கூறும் பதில் இதுதான் - 'விவேகமுள்ளவனே உண்மையான சுதந்திரத்தை அனுபவிக்கிறான்!'

'விவேகமுள்ளவன் கல்விப் பயிற்சியினாலும், கூர்ந்த மதி நுட்பத்தினாலும் சூழ்நிலைக்கேற்பத் தன்னைப் பக்குவப்படுத்திக்கொண்டுவிடுகிறான். அவனுக்கு எத்தகைய நிர்ப்பந்தமும் தோன்றுவதில்லை. அப்படி ஏதாவது நிர்ப்பந்தம் இருக்குமாகில், அதுகூட அவனுடைய நெஞ்சத்தின் ஆழத்தில் புதைந்து கிடக்கும் ஏதோ ஒன்றாகத்தான் இருக்கவேண்டும்; அதுவே அவனைக் கட்டுப்படுத்துவதாகவும் இருக்கவேண்டும்! நன்மை தீமைகளை
அறிந்துகொள்ளும் திறன் அவனிடம் உண்டு. அதனால் அவனால் தீயவற்றை விலக்கி, நன்மைகளை நாடும் வழியில் வாழ முடிகின்றது. சர்வ விவேகியான ஆட்சியாளனும்கூட இப்படித்தான் நடந்துகொள்ள வேண்டும். ராஜாங்கத்தின் குடிமக்களிடம் விவேகமாக நடந்துகொள்ள வேண்டும். நன்மை தீமைகளை நன்றாகத் தெரிந்து நடக்கவேண்டும். சாதாரணப் பிரஜை முழு அளவுக்கு விவேகியாக இருக்கமாட்டான். பொதுவாக, அவன் அறியாமை மிக்கவனாகவே இருப்பான். சில சமயம், அவனுக்கு நல்ல வழி எது என்பது தெரிந்திருக்கும். ஆனால் அலட்சிய புத்தியாலும், இன்பத்தின்பால் அதிக ஆசை கொள்வதாலும் அவன் அவ்வழி செல்லாதிருப்பான். விவேகியான ஆட்சியாளன் பிறப்பிக்கும் ஆணைகள் அனைத்தும் அவனுக்கு அருவருப்பாகவும் அடக்குமுறையாகவும் தோன்றும். ஆயினும், இது தவிர்க்க முடியாதது!' என இராஜாங்கமும் சுதந்திரமும் என்ற தனது ஆய்வு நூலில் கொடுமுடி இராஜகோபாலன் சொல்லிச் செல்கிறார். மேலும் அவர் தனது நூலின் முடிவுரையில்,

'சுதந்திரம் என்பதே தார்மீக அனுபவந்தான். ஏனெனில், தீமையை நன்மை வெல்லவும், தனித்தன்மையைப் பொதுமயத்தன்மை வெல்லவும், வேற்றுமையை ஒற்றுமை வெல்லவும் உதவி செய்வதாக அது அமைந்திருக்கிறது என்பதுடன் தனிநபரின் இறுதியான சங்கற்பம் என்பது, மனித வர்க்கத்தின் பொதுநன்மையைச் சாதிக்கவல்ல சங்கற்பமேயாகும் என்று தெரிவிப்பதுடன், ஐக்கியம், அமைதி, பொதுநன்மை ஆகியவற்றுக்கு உதவும்
எதுவும் நல்லதாகும். தனிப் பாகுபாடு, வேற்றுமை, குறிப்பிட்ட பற்று ஆகியவற்றுக்கு உதவும் எதுவும் கெட்டதாகும்!' என உறுதிபடக் கூறுகிறார்.

மேற்கண்ட வகையில் சுதந்திரம் என்பது குறித்துச் சிறிது தெரிந்துகொண்டோம். சுதந்திரத்துக்காகப் போராடியவர்களின் சுதந்திர பாவத்தைச் சிறிது தெரிந்துகொள்வோமா?

தென்னாப்பிரிக்காவில் முதன்முதலில் சிறைத் தவத்தை மேற்கொண்ட காந்திஜி, சிறையின் சட்டதிட்டங்களை உள்ளது உள்ளவாறே கடைப்பிடித்தார். ஒரு தடவை வார்டன் காந்திஜியிடம், மலங்கழிக்கும் இடங்களைச் சுத்தம் செய்வதற்கு இந்தியக் கைதிகள் இருவரை அனுப்பிவைக்குமாறு கேட்டுக்கொள்ள, 'நீங்கள் சொல்லுங்கள், ஆளை நான் அனுப்புகிறேன்!' என்றவர் சிறிது நேரம் கழித்து வார்டனின் முன்னால் சென்று நின்றார். ஆட்கள் எங்கே என வார்டன் வினவ, 'இதோ நிற்கிறேனே!' எனக் காந்திஜி சிரித்தவாறே பதிலளிக்க, அதற்கு வார்டன், 'நீங்கள் இங்கு கைதி என்பது சரி. ஆனால், வாழ்க்கையில் ஒரு பாரிஸ்டர் அல்லவா? நீங்கள் போய் மலங்கழிக்கும் இடத்தைச் சுத்தம் செய்வதா?' என ஆச்சரியம் ததும்பக் கேட்க, அதற்குக் காந்திஜி -

'நான் ஒரு மனிதன். என்னுடனிருக்கும் சகோதரக் கைதிகளும் மனிதர்களே. எங்களுக்குள் எந்த வேறுபாடும் கிடையாது. மலங்கழிக்கும் இடத்தைக் கழுவுவதை நான் இழிசெயல் என்று கருதவில்லை. இதைச் செய்வதில் எனக்கு வெறுப்பேதும் இல்லை. இதற்கு மாறாக, இதிலும் பழக்கம் இருக்கவேண்டியது அவசியம் என்பதே என் அபிப்பிராயம்' எனப் பதிலளித்தார். இச்சம்பவத்தைப் படிக்கையில் காந்திஜி, 'செய் அல்லது செத்துமடி!'
என்பதையே தனது சுதந்திர பாவமாகக் கொண்டிருந்தார் என்பதை உணர முடிகிறது.

சுபாஷ் சந்திரபோஸ் நிறுவிய இந்திய தேசீய ராணுவத்தின் வரலாற்றில் நடந்த உருக்கமான ஒரு நிகழ்ச்சியை இனிக் காண்போம்.

சிறுவர் குழு ஒன்று நேதாஜிக்கு உதவ முன்வர, அச்சிறுவர் குழுவுக்கு பிரிட்டிஷ் படைகள் பர்மா காடுகள் வழியே வருகின்றனவா என்ற வேவு பார்க்கும் வேலை தரப்பட, காட்டுக்குள்ளே அந்தச் சிறுவர் குழு நெடுந்தூரம் சென்றுவிட்டார்கள். திடீரென 'டாங்க்' ஒன்று வரும் ஒலி கேட்க, இவ்விவரத்தைப் படைத்தளத்துக்கு ஓடிப்போய்ச் சொல்லலாம் என நினைத்த அச்சிறுவர்குழுவில் ஒரு சிறுவனுக்கு, செய்தி போய்ச் சொல்லுமுன் 'டாங்க்' போய்ச் சேர்ந்துவிடும் எனத் தோன்றியதால், தங்களிடமுள்ள வெடிமருந்தை இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டு 'டாங்க்' வரும் பாதையில் படுத்துவிட்டால், 'டாங்க்' வெடித்துப்போய்விடும் என்ற யோசனை வந்து அதைக் குழுவிலுள்ளவர்களிடம் தெரிவிக்க, அச்சிறுவர் குழுவிலுள்ள அனைவரும் உடனே மரக்கிளைகளை ஒடித்து தம்மை ஒரு சிறுசெடி போல உருமாற்றிக்கொண்டு, வரிசையாக இடுப்பில் வெடிமருந்துகளுடன் படுத்துவிட, டாங்கு அவர்கள்மீது ஏறியதும் அண்டம் வெடிப்பது போன்ற பேரொலியுடன் டாங்குகள் வெடித்துச் சிதற, இப்பேரொலியைக் கேட்ட நேதாஜியின் படைத்தளத்தினர் எச்சரிக்கை அடைந்தனர். தன் படைத்தளத்துக்கு நேரவிருந்த பேராபத்தை, தங்கள் உயிரைக் கொடுத்து எச்சரித்த அந்த அஞ்சா நெஞ்சுடைய இளம் சிங்கங்களுக்குக் கண்ணீரும் கம்பலையுமாக நேதாஜி அஞ்சலி செலுத்தினார். அந்த இளம் சிறார்கள் உள்ளத்தில் விடுதலை என்றால் துணிந்து முடிவெடுப்பதுதான் என்று பதிவாகியிருக்குமோ?! சிறுவர்களின் இந்தச் சுதந்திர பாவத்தை என்னவென்று சொல்லி மாய?

1896-ஆம் வருஷம் விருதை சிவஞான யோகியாரால் 'பாரதி' என்ற பட்டத்தைப் பெற்ற சுப்பிரமணிய பாரதியாரின் வாழ்விலிருந்தும் ஒரு சம்பவத்தைப் பார்ப்போம்.

'ஹோம்ரூல்' கிளர்ச்சி நடந்த காலத்திலே திலகரது சிஷ்யர்கள் அன்னி பெஸண்டைக் கண்டிப்பதுண்டு. இதை எதிர்த்து சென்னைக் கடற்கரையிலே நடந்த கண்டனக் கூட்டமொன்றில் பாரதியார் பேசுகையில் அன்னி பெஸண்டை 'அவள்' என்று குறிப்பிட, பாரதியின் இச்செயல் அன்னி பெஸண்ட் பக்தர்களுக்கு 'சுருக்'கென்று பட்டது. பாரதி இப்படித் தெரிவிக்கக் கூடாது என அவர்கள் இதை ஆட்சேபிக்க, பாரதிக்கு அடங்காத கோபம் வந்தது. முகம் சிவந்து மீசை துடிதுடிக்க, 'எனக்குத் தெரியும் தமிழ்!' எனக் கர்ஜித்து ஒரு குதி குதித்து பிளாட்பாரத்தை மிதித்து அதிரச் செய்தவண்ணம், 'அன்னை பெஸண்ட் அவள்;அவள்;அவள்' என்று கோபத்தோடு பல தடவை சொல்ல, பக்கத்திலிருந்தவர்கள் எல்லாரும் பயந்துவிட்டார்கள். பெண்மணிகளை 'அவள்' என்று குறிப்பது மரியாதைக் குறைவான பாஷையன்று என்பது பாரதியாரின் எண்ணம்.

பிறிதொரு சமயம், ஸ்ரீ நெல்லையப்பப் பிள்ளைக்கு பாரதியார் எழுதிய கடித வரிகள் இங்கு சற்று சிந்திக்கத் தக்கது.

'நெஞ்சம் இளகி விரிவெய்த விரிவெய்த, அறிவிலே சுடர் ஏறுகிறது. நம்மிலும் மெலியாருக்கு நாம் இரங்கி, அவர்களை நமக்கு நிகராகச் செய்துவிட வேண்டுமென்று பாடுபடுதலே நாம் வலிமை பெறுவதற்கு வழியாகும். வேறு வழியில்லை!' - பாரதிக்கு விடுதலை என்பது இப்படியாகத்தான் இருந்திருக்கிறது.

ஒருமுறை நைனிடால் சிறையில் லால்பகதூர் சாஸ்திரி இருந்த சமயம் அவரது மூத்த பெண் நோய்வாய்ப்பட்டு உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறாள் என்ற செய்தி வந்தது. அவர் நினைத்திருந்தால் பரோலில் வெளியே சென்று மகளைச் சந்தித்திருக்கலாம். பெற்ற பாசம் அவரைப் பலவாறாக உலுக்கிய போதும் அவர் செல்லவில்லை. என்ன, அவ்விதம் அவர் பரோலில் வெளியே போக விரும்பினால், இனி காங்கிரஸ் வேலைகளில் கலந்துகொள்ள மாட்டேன் என்று அரசாங்கத்துக்கு உறுதிமொழி கொடுக்க வேண்டும். இருப்பினும் சாஸ்திரி பரோலில் விடுதலை கோரவேயில்லை. வீட்டிலோ மகளின் நிலை மோசமாகிக் கொண்டிருந்தது. சாஸ்திரியோ உள்ளுக்குள்ளேயே குமைந்துகொண்டிருந்தார். பின்னர் சிறை அதிகாரிகளுக்கே அவர்பால் இரக்கம் பிறந்து நிபந்தனையில்லாது பதினைந்து நாள் பரோலில் விடுதலை செய்தனர். இருப்பினும் மூன்றே நாளில் அவர் சிறைக்குத் திரும்பிவிட்டார். காரணம், தந்தையின் முகத்தைக் காணக் காத்திருந்த பெண் போலும்! அவர் வீட்டுக்குச் சென்றதும் உயிரை விட்டாள். குடும்பத்தின் துயர நிலை தாங்காதுதான் மூன்றாம் நாளே சிறைக்குத் திரும்பினார். விடுதலை வேள்விக்கு சாஸ்திரி கொடுத்த முதல் பலி இது. அடுத்து இரண்டாவது பலியாக அவரது நான்கு வயது மகனையும் ஓராண்டிலேயே பலி கொடுத்தார்.

'ஜனநாயக சுதந்திரம்' குறித்த கர்மவீரர் காமராஜரின் சங்கநாதத்தையும் கேட்போமே:

'மனிதன் மானத்தோடு வாழ பொருளாதார வசதி வேண்டும் என்பதை நாம் நன்றாகத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்தப் பாடம் மிக முக்கியமானதாகும். பணத்துக்கு இன்று ரொம்பப் பலம் இருக்கிறது. பணமா, உயிரா என்றால் பணத்தை விட யாரும் தயாராக இல்லை. எல்லாரும் மனிதனாக வாழவே விரும்புகிறோம். நல்ல உணவு, உடை வசதி, குடியிருக்க வீடு, மோட்டார் இல்லையென்றாலும் சைக்கிள் இவைகளோடு வாழ்க்கை அமைய உழைத்து வருகிறோம். ஆனால் முன்னரே முன்னேறிவிட்டவர்கள், நாமும் அந்தஸ்த்தோடு வாழ விரும்பவில்லை. தகராறு உண்டு பண்ணுகின்றனர். தங்களது ஆதிக்கம் போய்விடும் என்ற பயமும் பொறாமையுமே இதற்குக் காரணமாகும். ஆதலினால்தான், செல்வம் ஒரு பக்கம் குவியாமல் இருக்கவேண்டும் என்கிறோம். இன்றைய ஜனநாயகத்தில் பேச்சுச் சுதந்திரம், எழுத்துச் சுதந்திரம் அனைவருக்குமே உண்டு. நம்முடைய சமுதாயத்தில் சந்தோஷமாக வாழவேண்டும் என்ற மனப்பான்மையே இல்லை. முதலில் இம்மனப்பான்மை வேண்டும். பிறந்தால் பேரின்ப வாழ்வுண்டு என்ற தைரியம் ஏற்படவேண்டும்!'

'சுதந்திரம் என்பதைச் சரியாகப் புரிந்துகொள்ளாதபோதுதான் சிக்கல் உருவாகிறது!' என்கிறார் மனநல மருத்துவர் ஆர்.கே.ருத்ரன்.

'மனிதன் என்பவனுக்கு உரிமைகள் பல இருக்கலாம். ஆனால், சுதந்திரமாகத் தனது உரிமைகள் அனைத்தையும் நிலைநாட்டிக் கொள்வதென்றால் சமூகம் என்ற அமைப்பே இருக்க முடியாது. இந்த அமைப்பு தேவை என்ற பொறுப்புதான் அவனுக்குச் சங்கிலியாகவும் அமைகிறது. சிந்தனை என்பதே நம்மைச் சுற்றி நாம் அமைத்துக்கொண்டுள்ள வேலி என்றால் நாம் எப்படி ஒரு வேலிக்குள் மகிழ்ச்சியாக இருக்க இயலும்? 'சமூகத்தில்
உரிமை என் சுதந்திரம்' என்று சமூகத்தைப் பாதிக்கக்கூடிய செயல்களில் ஈடுபடுபவன் சுதந்திரமாகச் செயல்படுவதாக மகிழலாம். ஆனால், பொறுப்பின்றி நடந்துகொண்டதன் பலன்கள் நிச்சயம் தாக்கும். மகிழ்ச்சி என்பது இன்றைக்கு மட்டும் அல்ல, வாழ்வு முழுக்கத் தேவைப்படும் அகராதி. இந்தக் கண்ணோட்டம் இல்லாமல் சுதந்திரம் என்றும், உரிமை என்றும் தவறாகச் செயல்பட்டால் இந்த அமைப்பின் சுவர்களில் எப்படியும் மோதி காயப்படுவது என்பது தவிர்க்க இயலாத ஒன்று. சுதந்திரம் என்பது நமக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள உரிமை. நாம் நமக்கு மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் தரக்கூடிய செயல்களில் ஈடுபட ஓர் அனுமதிச் சீட்டு!' என்கிறார் அவர்.

இறுதியாக விடுதலை என்பதை இரண்டு பொருளில் கொள்ளலாம். ஒரு பிரச்னையிலிருந்து விடுதலை வேண்டுமெனில் ஒன்று தலையை உள்ளே நுழைக்க வேண்டும் (விடு தலை); இன்னொன்று அந்தப் பிரச்னையையே கண்டுகொள்ளாதிருத்தல் - அதாவது, அறிஞர் அண்ணா சொன்னபடி, 'பிரச்னையைச் சாகடிக்க விரும்பினால் அதைக் கிடப்பில் போடுங்கள்!' என்ற பாவனையில் உள்ள ஒதுங்குதல் என்கிற விடுதலை.

உங்களின் விடுதலை மனோபாவம் எதுவோ?!